E-posta 15.10.2009'de eklendi.

Tuvalet eğitimi, bağırsak ve idrar torbası boşaltımında bilinçli kontrol edinimi süre-cine verilen addır. Bu süreçte sadece yukarıda anlatılan fizyolojik olgunlaşmanın gerçekleşmesine değil, psikolojik ve duygusal olgunlaşmaya da bağlı bir süreçtir. Dolayısıyla her çocuğun tuvalet eğitimine başlama çağı, yaşıtlarından ayrı olarak değerlendirilmelidir. Aşağıdaki koşulları gerçekleştirebilen çocukların genel olarak tuvalet eğitimine hazır oldukları düşünülür:

Anne ve babanın davranışlarını taklit etmek,
Eşyaları ait oldukları yere koyabilmek,
“Hayır” diyerek bağımsızlığını sergileyebilmek,
Tuvalet eğitimine ilgi göstermek,
Yürüyebilmek ve oturabilmek,
Sıkıştıklarını anlayabilmek ve söyleyebilmek,
Giysilerini indirip kaldırabilmek,
Birkaç saat boyunca alt ıslatmadan durabilmek.

Çocukların çoğu tuvalet eğitimi görmeye 18. ila 24. aylar arasında hazır olur.



Tuvalet eğitiminde başarı için çocuğun hazır olması kadar önemli başka bir şey de, ailelerin tavrı ve çocuklarına tuvalet eğitimi vermeye hazır olup olmadıklarıdır. Çocuklarını yönlendirmeleri, özendirmeleri ve desteklemeleri gerekir. Yanlış veya erken tuvalet eğitimi duygusal bozukluklara yol açabilir, çocukla bakıcısının arasında-ki ilişkiyi zedeleyebilir, hatta çocuğun bedensel sağlığını bile etkileyebilir. Ancak yine de ailelerin çoğu tuvalet eğitimi konusundaki bilgileri sağlık uzmanlarından değil; arkadaşlarından, kendi ailelerinden ya da içgüdülerinden elde ederler.

Farklı tuvalet eğitimi yöntemlerinin verimliliğine ilişkin karşılaştırmalar deneye da-yalı çalışmalarla yapılmış olsa da, çocuk odaklı yaklaşım adı verilen bir eğitim yön-temi son yıllarda popülerlik kazanmış ve rakibi olan aile odaklı yaklaşıma tartışma-sız bir üstünlük sağlamıştır. Bu yöntem, olumlu ve olumsuz yönlendirmelerin sürek-li ve zaman zaman zorla yapılmasını gerektiriyordu. Bu yöntem hakkında yayımlanmış veri olmasa da, zamanından erken başlatıldığı, sadece anne ve babanın değil, çocukla ilgilenen diğer kimselerin de tuvalet eğitimini bir an önce tamamlayıp kirli bezlerle uğraşmaktan kurtulmak için gösterdiği aşırı ilgiye (büyükannenin çocuğu bütün gün lazımlığın üstünde oturtması gibi) dayandığı bilinen gerçeklerdir. Ancak daha fazla gerilime yol açtığı kesin olan bu yaklaşımın, tuvalet eğitimini daha erken sağladığına ilişkin hiçbir kanıt yoktur.

Brazelton tarafından 1962 yılında geliştirilen çocuk odaklı eğitim yöntemi, tuvalet eğitiminde etkin katılımcının çocuk olduğunu varsayar. Çelişkileri ve gerilimi en aza indirmek üzere tasarlanmıştır ve esnekliğin önemini vurgular. Tuvalet eğitimine adım adım ulaşılır:

Çocuk tuvalet eğitimine hazır hale geldikten sonra, yere bir lazımlık ko-nur.
Anne veya baba çocuğu giyinik halde lazımlığın üzerinde birkaç dakika otur-tur.
Çocuktan, lazımlığın üzerine bezsiz oturması istenir.
4. Çocuk lazımlığa oturmaya ilgi gösterdikten sonra, bezini her kirlettiğinde la-zımlığa götürülebilir. Bez lazımlığın üzerinde değiştirilir ve kirli bez lazımlı-ğa atılır.
5. Çocuk günde birkaç kez lazımlığa götürülerek idrar veya dışkının “denk geti-rilmesi” sağlanır. Zaman içinde çocuğa uyandıktan sonra, yemeklerin ardın-dan ve yatmadan önce lazımlığa oturması öğretilir.
6. Lazımlık çocuğun odasına yerleştirilir. Bez kısa süreler için çıkarılır ve çocuğa yalnız başına dışarı çıkabileceği gösterilir.
7. Gece için eğitim vermeden önce, çocuğun gün boyunca bağırsaklarını ve idrar torbasını kontrol edebilir hale gelmesi beklenir. Çocuk gece eğitimine ilgi gös-termeye başladığında, anne veya baba çocuğu akşamın erken saatlerinde u-yandırıp lazımlığa oturtabilir.
Birkaç saat boyunca alt ıslatmadan durabilmek.



Kaynak Bebek.com