E-posta 15.10.2009'de eklendi.

Sürekli elleri yıkama, evi silip süpürme gibi karşı konulamaz davranışlara neden olan ''temizlik hastalığı''nda mutlaka uzman yardımı alınmalı
Psikiyatrik bir hastalık olan temizlik hastalığı, kişiye sürekli rahatsızlık vererek gündelik hayatının akışını büyük ölçüde etkiliyor. VKV Amerikan Hastanesi Psikiyatri Bölümü uzmanlarından Dr. İsmet Bora, temizlik hastalığının obsesif-kompulsif hastalığının alt türü olduğunu belirterek, tedavi edilmediği takdirde hastalığın kişiye ciddi rahatsızlıklar verebileceğinin altını çiziyor.

SOSYAL HAYATI OLUMSUZ ETKİLER
Temizlik hastalığı olan kişilerin kirli nesnelere dokunduklarında ellerini yıkama mecburiyeti hissettiklerini ve kirlenmiş olma fikrinin çok kişisel olduğunu vurgulayan Dr. İsmet Bora, temizlik hastalığı konusunda şunları dile getiriyor; 'Kişi kafasına takılan temizleme ritüellerini tamamlamadan anksiyeteleri yatışmaz ve rahatlamaz. Dolayısıyla elini yıkama, evini, eşyalarını temizleme zorunluluğu; tekrarlayan, çok zaman alan, sinir bozan, kişiyi yoran, hırpalayan ve kişinin birlikte yaşadığı insanlarla ilişkilerini de olumsuz yönde etkileyen sorunlar haline gelebilir.' Obsesif-kompulsif bozuklukları arasında 'temizlik'in yanı sıra; her şeyi eksik ya da yanlış yapıp yapmadığını kontrol etme, simetri ve düzene koyma, gereksiz eşyalarını atmayıp biriktirme gibi davranışları da saymak mümkün.



İLAÇ TEDAVİSİ GEREKİYOR
Hastalığa, kadın ve erkeklerde eşit sıklıkta rastlanıyor ve toplumda yüzde 2,5 oranında görülüyor. Erkekler hastalıkla 18 yaşında, kadınlar ise ortalama olarak 22 yaşında karşılaşıyor. Hastalığın tedavi edilebildiğini ifade eden Dr. İsmet Bora öncelikle anlamsız, yersiz ve saçma gelen takıntılar ile bunlara eşlik eden davranışlarının ağır bir ruhsal hastalığa yol açmayacağının hastaya anlatılması gerektiğini vurguluyor.

KAYGILARI AZALTIN
Tedavide 2 yıl sürebilecek yüksek dozlarda antidepresan kullanılması gerekebiliyor. Dr. İsmet Bora, 'maruz bırakma' (hastayı kirli olduğunu düşündüğü bir nesne ile temas ettirme) ve 'tepkiyi engelleme' (elini yıkamayı önleme) olarak tanımlanabilecek davranışçı tedavilerin uygulanması ile hastanın aşama aşama kaygılarının üstesinden gelebileceğine dikkat çekiyor.